tekstschrijver / redacteur / columnist
7 juli 2017
Mariska heet ze en ik vraag of ze haar laatste zin kan herhalen. Ze informeert nogmaals of wij misschien in de gelegenheid zijn de wiegjes te komen brengen. Haar zwangere dochter zit in de Wajong, moet ik weten, en zijzelf rijdt in een 45-kilometerwagentje. De zoon heeft wel een auto, maar die zit net voor een maand in Duitsland. Zul je altijd zien.
30 juni 2017
“Nee joh, maakt niet uit. Tommy Simpson had ook geen hartslagmeter.” Onze wegkapitein en huisjongste weet het zeker: we zijn prima voorbereid. Het is juli 2010. Vier Leidse huisgenoten zijn op fietsvakantie in Frankrijk. Pas sinds deze zomer draagt het huis met recht de naam ‘Hoge Spons’.
23 juni 2017
Bij Café Van der Werff gaan we op het terras zitten. Een meisje brengt onze drankjes, uiteindelijk. In de naamgever van deze kroeg zit meer leven dan in de drie biertjes. We doen het er maar mee.
16 juni 2017
Een man van zeker twee meter neemt plaats aan het kleinste tafeltje van het restaurant. Hij draagt een roze poloshirt met veel tekst en logo’s. Zijn hoofd is groot en rond, zijn huid roodbruin: Jack van Gelder schaal 2 op 1. Een minuut later komt er een vrouw bij hem zitten die ook naast een gemiddelde man klein had geleken. Ze begroeten elkaar onhandig. “Ik ben gek op Thais,” zegt zij. “Dat is mooi,” vindt hij.
9 juni 2017
“Nach de derde keer gaan zij het echt leuk vinden.” Ze bedoelt het bemoedigend, deze opgewekte vegan-moeder. Vanuit een biologisch afbreekbare draagdoek kijkt haar baby loensend onze kant op. Als ze zestien is mag ze misschien wel net zo’n grote piercing door haar neus als haar moeder.
2 juni 2017
Op vier hoog staat een man uit zijn raam geleund om de kozijnen te verven. Alleen zijn linkerhand en –voet zijn nog binnen. Van enige zekering is geen sprake, maar de man laat de kwast ontspannen over het hout glijden alsof hij op zondagmiddag de keldermuren staat te sauzen. Zijn rechtervoet staat stevig op de stenen vensterbank, met zijn linkerhand houdt hij losjes een nog ongeverfd stuk raam beet. Op zijn afgeknipte spijkerbroek zitten kleine witte stipjes.
26 mei 2017
De appartementen aan de overkant zijn als kijkdozen opgestapeld. Vanuit onze woonkamer gluur je zo bij al die mensen naar binnen. Anders dan Rembo & Rembo heb je daar geen verrekijker voor nodig.
19 mei 2017
Laten we het eens over Ajax hebben.
12 mei 2017
“Lekker hè, bier…” Ik kijk opzij. Een man met een dunne snor en vettig haar kijkt me grijnzend aan. Hij draagt een groot geel T-shirt met ‘FBI’ erop. ‘Female Body Inspector’ staat er in kleine letters onder. Hij ziet me kijken en denkt misschien dat ik het een geslaagde grap vind. “Ja, heerlijk”, antwoord ik. “Het is er het weer voor, hè?” Small talk les 1: het weer kan altijd.
5 mei 2017
Tegenover me is een meisje nogal letterlijk verwikkeld in een gesprek: ze heeft haar telefoon in haar hoofddoek geklemd. Haar vrije handen dansen mee op het ritme van een mij onbekende taal. Zo af en toe gooit ze er een Nederlands woord doorheen. ‘Schoolfeest (…) Bevrijdingsdag (…) Martijn Krabbé. Even ben ik terug op de basisschool: Kees heeft zijn inktpot over zijn schrift laten vallen. Weet jij welke woorden er op de puntjes moeten?