tekstschrijver / redacteur / columnist
9 februari 2018
De houten bankjes hadden comfortabeler gekund, maar de muziek is prachtig. Vrijdagavond in de Marekerk. Een rij voor me zit een jongen van een jaar of vijftien. Hij draagt hetzelfde donkerblauwe colbert als zijn vader, die naast hem zit. Een strenge doch rechtvaardige leraar bijbelonderwijs. Of een uitvaartondernemer van de oude stempel.
26 januari 2018
‘De dokter zei dat ik onwijs veel marzel heb gehad.’ De man wijst naar zijn hoofd. ‘Een paar centimeter naar rechts en ik had hier niet gezeten.’ De barvrouw krult haar onderlip. Ze pakt het lege glas en zet er een nieuw fluitje voor terug. ‘We kennen jou toch niet missen? Dan ken ik de tent wel dichtgooien hier.’
24 november 2017
Het wordt donker en we sluiten aan in een lange rij auto’s. Al deze mensen hebben schijnbaar dit willekeurige novemberweekend uitgekozen om door te brengen in vakantiepark Het Heijderbos. Achter een zwarte Opel Corsa met Thunderdome- en ‘Baby on Board’-stickers rijden we een stapvoets door het park. Na een minuut of tien bereiken we huisje 386, dat zo te zien stamt uit de tijd van de gelijknamige pc. De interieurarchitect kon niet kiezen tussen Oostenrijks chalet, Drentse boerderij en Katwijk-binse seniorenwoning. Tien minuten naar Omroep Max kijken en je ziet de gordijnen voorbijkomen als jurk.
3 november 2017
Tussen de pads, capsules en instantflacons zoek ik naar een normaal pak koffie. Zilverfolie, rood papiertje, dat werk. Ik zie net de woorden ‘aroma rood’ opdoemen wanneer achter me iemand met een langgerekt ‘ja’ de telefoon opneemt. De vrouw slaagt erin om bekakt te klinken in twee letters. Welkom in Oegstgeest.
27 oktober 2017
‘Zo, lekker vrij vandaag?’
20 oktober 2017
Het is zover. We hebben een bakfiets gekocht. Niet dat ik voorheen zo’n rock-‘n-rollbestaan leidde, maar ik vind het nogal een stap.
13 oktober 2017
Sinds een paar weken zingt het k-woord rond. Er klinken protesten wanneer iemand het voor het eerst laat vallen in de app. Levensgevaarlijk. Een teamgenoot weet zich te herinneren hoe we zeven jaar geleden ook de eerste potjes wonnen. We eindigden als negende. Nee, we moeten vooral niet te hard van stapel lopen. Het per week bekijken, de tegenstander niet onderschatten. Als je niet beter wist, zou je denken dat de mediatraining de reserve zevende klasse heeft bereikt. Iedere wedstrijd is een finale.
6 oktober 2017
Twee meisjes in jaarclubjasjes staan bij de grijpautomaten. Ze wachten op iemand die geen haast heeft. Met een blikje bier in de hand bespreken ze serieuze zaken. ‘Een emotionele rollercoaster’ was de afgelopen zomer voor de één. Haar stem is laag. De ander vindt het allemaal ‘zo niet-chill’. Ze heeft nog wel een tip: ga eens naar een psycholoog. ‘Totaal niet raar of zo,’ vindt ze.
29 september 2017
Het kassameisje heet Daima, met een hartje op de ‘i’. ‘Wat leuk, een tweeling,’ zegt ze, terwijl ze de code voor de courgette opzoekt op een lijst.
22 september 2017
Daar zouden we dus niet aan beginnen, hè, aan zo’n aansteller met een akoestische gitaar en een tamboerijn. Zo’n volwassen man met een blij hoofd in een outfit die Ernst en Bobbie net even te kleurrijk zouden vinden. Je legt toch niet wekenlang met enige regelmaat een koptelefoon met Bach for Babies tegen die buik aan om de arme stakkers luttele maanden later volledig debiel te verklaren met deuntjes als ‘piepkuikentje, piepkuikentje, met je zachte veertjes’ en ‘appeltje en peertje liepen als een heertje’? Nee, daar zouden wij dus mooi niet aan beginnen.